عشق مکتب

گره های زندگی ام که کور مے شود بَرِشان میدارم مے آورم به پنجره فولاد شما مے بندم .و از شما طلب میکنم تا بازِشان کنید .دلم میخواست امروز از باب الجـــــواد وارد شوم؛دست بر سینه بگذارم و سلام کنم وخود را بین زائـــــرتان بینیم .اما از ما بپذیر این زیارت از راه دور را داشت کارم گره مے خورد ولے تا گفتم :” جان آقاے خراسان …”

همه را بخشیدے  …

و من مثل همیشه عجیب دلـــــتنگم 

ولادت امام مهربانے ها مبارک