من و تو
چادرے ام.
تافتہ اے جدا بافتہ ڪہ نیستم!
رهبریّتم این را فرمود:
نقص او ظاهر است.
نقصهاى این حقیر باطن…
بہ تبعیت از او،من هم…
ایضاََ نقص او ظاهر…
ایضاََ نقص من باطن..!
چادرے ام..
قاضے دادگاہ براے محاڪمہ ے تو ڪہ نیستم!
من خانم وڪیل مدافع ام…
بہ نفعت،چادر بر سر میگذارم…
امنیت خانوادہ ات را زیر لوایش حفظ میدارم!
چادرے ام…
بازیڪن خط حملہ بہ تو ڪہ نیستم!
نیروے خودیم! توپ گل را پاس میدهم بہ تو…
تا خدا برایت ڪف بزند و بگوید چندبار احسنت بانو بہ تو..
چادرے ام…
نہ خانوم بالا سر ڪہ شدہ آقا بالاسرے دیگر براے تو!
چشم در چشم،دست در دست…
با صدایے نرم،با طرح یڪ لبخند…
چند ڪلام خواهرانهایے من با گلم دارم!
چادریم اما..
چادر حائل من و تو ڪہ نیست..
بوقتش حتے من و تو را میڪند یڪ ما..
همان زمان ڪہ سردت شد..
لرزیدے بہ خودت و ڪردے، با دهان توے دستت:ها
میڪشم روے جفتمان چادر..
از خدا بعید نیست خواهر جان..
مثلا نمڪ گیر شدن..!
مثلا ماندن تو با چادر..!
