عشق مکتب

شهادت: ۱۳۶۲/١٢/٧ عملیات خیبر

قطعه۲۸، ردیف۲۱، شماره ۱۶

شهید ابراهیم حسامی در چهارم خرداد 1331 در تهران بدنیا آمد.پدرش غلامعلی و مادرش ایران نام داشت.در سال 1356دیپلم گرفت و پیش از انقلاب برای مدت کوتاهی به نیروی هوایی رفت ولی از آنجا بیرون آمد و به سربازی رفت.بعد از انقلاب به عضویت سپاه درآمد.در سال 1360 در منطقه گیلانغرب مجروح شد و پای راست خود را از بالای ران دست داد.جراحتش به صورتی بود که امکان استفاده از پای مصنوعی را نداشت. او برای تشکیل پرونده جانبازی هرگز به بنیاد مراجعه نکرد و پس از بهبودی دوباره به جبهه برگشت. ابراهیم رفیق صمیمی شهید  ابراهیم هادی” بود. اهل محل بعد از آقا ابراهیم عشق‌شان  ابراهیم حسامی” بود و به نیکی از آن دو یاد می‌کنند. در ششم مرداد 1362 همسرش را عقد کرد ولی هفت ماه بعد و قبل از آغاز زندگی مشترک در هفتم اسفند همان سال در منطقه جفیر در ادامه عملیات خیبر بر اثر اصابت ترکش راکت به درجه رفیع  شهادت نایل آمد.پیکرش در بهشت زهرا قطعه 28 ردیف 16 به خاک سپرده شد.

 نیروی اضافه گردان!

شب  عملیات خیبر وقتی شهیدان نوزاد و جزمانی فرماندهان گردان ازشهید حسامی خواستند با بچه‌ها جلو نرود دلش شکست و گفت:« حالا ما شدیم نیروی اضافه گردان!..» فردا صبح در حالی که تلاش مےکرد خودش را به خط برساند ؛ یک گروه فیلمبرداری مےخواست از او فیلم بگیرد که با عصا به آنها زد و گفت: ” اگر مرد هستید بروید و از بچه های توی خط فیلمبرداری کنید نه از پشت خط و من جانباز!" بعد به بچه ها  رو کرد و گفت:“ما هم خدایی داریم اگر قسمت باشد من هم شهید می شوم".پنج دقیقه بعد هواپیمای دشمن محل گردان را بمباران کرد که یکی از شهدا برادر جانباز حسامی بود.به نقل از حاج نصرالله کریمی چاپ شده در روزنامه جمهوری اسلامی ۱۷دی ۱۳۶۸

‍ماجرای یک عکس

 یکی از عکس‌های ماندگار در حوزه دفاع مقدس، نماد جانبازی در  عملیات خیبر است؛ جانبازی که با پای قطع شده و عصا بر دست در منطقه عملیاتی دوشادوش رزمندگان حرکت می‌کند. این عکس توسط «کمال‌الدین شاهرخ» گرفته شده است.«کمال‌الدین شاهرخ» درباره این عکس گفت: این عکس دقایقی قبل از شهادت شهید حسامی در منطقه جفیر گرفته شده است؛ دقایقی بعد از این عکس، هواپیمای رژیم بعث عراق همین منطقه و ستون نیروها را بمباران کردند و ابراهیم حسامی به همراه شهید هاشم کلهر به شهادت رسیدند

عمه جان؛ زینب (سلام الله علیها)!

دیروز باز هم خبر شهادت یکی دیگر از فدائیانت، یکی دیگر از عباس هایت دلمان را لرزاند. قصه، قصه غریبےست! قصه ای تکراری! گویی نفرت آل ابوسفیان را با علے ع و محبینش، پایانی نیست.همان ها که روزی فرزند پیامبر ص را ذبح کردند و شما را خارجی نامیدند ، پروا ندارند از سر بُریدن محبّ  علے(علیه السلام)

عمه جان!

ما نیز چون شهید محسن حججی سودای شهادت در سر داریم.ما هم چون محسن، عاشق شهادتیم هر چند اعمالمان بویی از شهادت ندارد اما چه کنیم؟

سرنوشت امثال محسن را که مےشنویم، دلمان غنج مےرود برای شهادت ما با هم مےسراییم: بالهایم هوس با تو پریدن دارد بوسه از خاک قدمهای تو چیدن دارد من شنیدم سر عشاق به زانوی شماست و از آن روز سرم میل بریدن دارد و کاش عاقبتمان چون محسن ختم به شهادت شود…

شهید سید حمید میرافضلی

تاریخ شهادت: 

۲۲ اسفند ۱۳۶۲

سید حميد میرافضلی در روز هفدهم سال ۱۳۳۵ شمسی، در شهرستان رفسنجان در محله قطب‌آباد دیده به جهان گشود. پدر و مادر او هر دو از سادات خوش‌نام و آبرومند این شهر بوده و هستند، که اصالتاً از خانواده‌های یزدی بوده و سال‌هاست که ساکن رفسنجان می‌باشند. سید حمید پنجمین فرزند پسر این خانواده بود؛ وی درکودکی چنان‌که مرسوم خانواده‌های مذهبی بود، به مکتب سپرده شده و اصول و فرایض و عبادات دینی را نزد مادر مؤمنه خود فرا گرفت و سپس وارد دبستان حکمت شد، که یکی از قدیمی‌ترین مدارس شهر می‌باشد و اکنون به نام شهید “سید محمدرضا میرافضلی"، یکی دیگر از فرزندان این خانواده مزین است.

سید حمید پس از گذراندن دوره ابتدایی، که مطابق نظام آموزشی آن زمان شش کلاس بود، وارد دبیرستان اقبال سابق و دکتر شریعتی فعلی گردید و در رشته فرهنگ و ادب به تحصیل پرداخت و چندی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی دیپلم خود را در این رشته دریافت کرد. در این سال‌ها، جوانان این مملکت که در سایه خودفروختگی فرهنگی و اقتصادی رژیم پهلوی، هویت اسلامی و انسانی خود را از دست‌رفته می‌دیدند، در پرتو سخنرانی‌ها و رهنمودهای روشنگرانه حضرت امام خمینی(قدس‌الله سره الشریف)، رهبر فقید انقلاب، به درک و شعوری تازه از مفهوم دین و مذهب و وارستگی از قیودات مادی و نفسانی نایل آمدند، و کوچه‌ها و خیابان‌های شهر شهر این کشور را با فریادهای معترضانه خود آکندند. 

یکی از این جوانان روشن‌بین، “سید محمدرضا میرافضلی"، برادر بزرگتر سید حمید بود که با تمام وجود خود ژرفای کلام امام را دریافته بود و دردشناسانه و از سر آگاهی به فعالیت‌های ضد رژیم می‌پرداخت. روشنگری‌های انقلابی او، مزدوران خودفروخته و سرسپردگان رژیم را چنان برآشفته کرده بود که سر از عجز و ناتوانی، قلب تپنده و بی‌قرار او را در اولین روز از آذر ماه ۱۳۵۷ با گلوله‌ای سربی هدف قرار دادند تا بلکه فریادهای حق‌طلبانه او را خاموش کنند؛ اما غافل از این‌که خون گلگلون و منور او روشنی‌بخش راه دیگر جوانان خواهد شد.

شهادت سید محمدرضا میرافضلی در آن روزهای تاریک و ظلمانی یکی از بزرگ‌ترین، روشن‌ترین و سرنوشت‌سازترین وقایع زندگی سید حمید بود تا او را از خواب برآشوبد و به خود آورد و چشمان او را به سمت فردایی سبز و شکوه‌منده بگشاید، و سکوت او را به فریادی انقلابی بدل سازد و در جرگه دیگر جوانان پرشور شهر به خیابان‌ها بکشاند. اوج این حرکت‌ها، به زیرآوردن مجسمه بی‌وقار شاه منحوس از سکوی میدان شهر بود که ابهت پوشالی این مهره بی‌اراده و سرسپرده غرب را فرو ریخت و با پیروزی شکوه‌مند انقلاب اسلامی در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به نظام سلطنتی او در کشور پایان داد

سلام برآنهایی که رفتن تا رسم مردانه ماندن در این دنیای پراز ظلم رو به ما بیاموزند…

سلام بر شهیدان نوجوان که به ما آموختن که در سنین کم هم میتوان همانند بزرگ مردان زندگی و رفتار کرد…

میگن تو هرچی باید عشق داشت یکی عشق ماشینه یکی موبایل و …. نمیدونم عشق نوجوانان زمان جنگ چی بود عشق به امام عشق به خاک وناموس اما هرچی بود بهترین عشق بود عشق شهادت ..

چند مدت قبل دل نوشته شهیدنوجوانی رو میخوندم که سخت تحت تاثیر قرار گرفتم واسه شما دوستان هم میخونم تاشما هم استفاده کنید

سال بعد از عملیات ” والفجر مقدماتی ” ، از دل خاک فکه،پیکر شهیدی رو پیدا کردند که اعداد و حروف نقش بسته برپلاکش زنگ زده بود …

ولی تو جیب لباس خاکیش برگه ای بود کوچک، که نوشته هاش رو با کمی دقت می شد خوند :

بسمه تعالی : 

جنگ بالا گرفته است . مجالی برای هیچ وصیتی نیست …

تا هنوز چند قطره خونی در بدن دارم، حدیثی از امام پنجم مینویسم : 

به تو خیانت می کنند، تو مکن .

تو را تکذیب می کنند، آرام باش .

تو را می ستایند، فریب مخور .

تو را نکوهش می کنند، شکوه مکن .

مردم شهر از تو بد می گویند، اندوهگین مشو .

همه مردم تو را نیک می خوانند، مسرور مباش …آنگاه از ما خواهی بود … دیگر نایی در بدن ندارم؛

سرش بر پای ارباب است ، حر شد

دوباره جام های سرخ پر شد

در باغ شهادت باز ، باز است

که لاله سوخت ، پرپرشد ، ترور شد

 اول مردادماه سالروز شهادت دانشمند 

هسته ای مهندس داریوش رضایی نژاد

سلام برآنهایی که رفتن تا رسم مردانه ماندن در این دنیای پراز ظلم رو به ما بیاموزند…

سلام بر شهیدان نوجوان که به ما آموختن که در سنین کم هم میتوان همانند بزرگ مردان زندگی و رفتار کرد…

میگن تو هرچی باید عشق داشت یکی عشق ماشینه یکی موبایل و …. نمیدونم عشق نوجوانان زمان جنگ چی بود عشق به امام عشق به خاک وناموس اما هرچی بود بهترین عشق بود عشق شهادت ..

چند مدت قبل دل نوشته شهیدنوجوانی رو میخوندم که سخت تحت تاثیر قرار گرفتم واسه شما دوستان هم میخونم تاشما هم استفاده کنید

سال بعد از عملیات ” والفجر مقدماتی ” ، از دل خاک فکه،پیکر شهیدی رو پیدا کردند که اعداد و حروف نقش بسته برپلاکش زنگ زده بود …

ولی تو جیب لباس خاکیش برگه ای بود کوچک، که نوشته هاش رو با کمی دقت می شد خوند :

بسمه تعالی : 

جنگ بالا گرفته است . مجالی برای هیچ وصیتی نیست …

تا هنوز چند قطره خونی در بدن دارم، حدیثی از امام پنجم مینویسم : 

به تو خیانت می کنند، تو مکن .

تو را تکذیب می کنند، آرام باش .

تو را می ستایند، فریب مخور .

تو را نکوهش می کنند، شکوه مکن .

مردم شهر از تو بد می گویند، اندوهگین مشو .

همه مردم تو را نیک می خوانند، مسرور مباش …آنگاه از ما خواهی بود … دیگر نایی در بدن ندارم؛

خداحافظ دنیا …

="font-size: 16px; line-height: 24px;">به یاد تمامی علی اڪبرهایی که رفتندو عــلی اصغــر برگشتنــد ….

خاطره ای از شهید حسین معزغلامی در دیدار با آقا

صبح زود رسیدیم مصلی …

حاج حسین از شوق زیارت حضرت آقا خیلی سرحال بود .. نشسته بودیم حرف میزدیم و کلی خندیدیم تا اینکه کم کم آماده شدیم برای نماز …خلاصه بعد از همه این مراسم ها حضرت آقا از پشت اون پرده ها داخل شدند و همه از خود بی خود شدیم .. چند لحظه ای گذشت از شعار دادن ها و تو همون هیاهو بودیم که من برگشتم یه چیزی به حاج حسین بگم که دیدم تمام صورتش پر از اشک شده و همینطوری که حضرت آقا رو میبینه اشک میریزه …تو راه برگشت از مظلومیت آقا و بی بصیرتی خواص گفت و هر موقع این بحث ها میشد کامل بهم میریخت و میگفت آقا خیلی تنهاست و ما هرکار نظامی و غیر نظامی ای که انجام میدیم فقط به عشق آقاست نه هیچکس دیگه …

شهید حسین‌ معزغلامی

☘سلامتی و عزت روز افزون حضرت امام خامنه ای صلوات ☘

امروزچهارم دی ماه سالروز عملیات کربلای جانسوز کربلای 4 است.

عملیات از ساعتهای پایانی سوم دی ماه ، در منطقه ی نهرعریض و خین آغاز شده است…

این شب و روزها درهای بهشت از سمت ام الرصاص و بلجانیه باز شده است…

مسافران بهشت با قایقهای نور ،از اروند به آسمان در حرکتند…

کاروان عاشقان کربلا می رود وما مانده ایم و یک دنیا حسرت و آه…

سعید حدادیان: اگر از من بپرسند لیلةالقدر تو چه زمانی است من می‌گویم ظهر روز قبل از عملیات کربلای 4.

خدایا!
ما را لایق هدیه‌ی خاص خود بگردان…
خدایا!
ما را شهید بمیران…