عشق مکتب

گفته بودم زندگی زیباست ،آسمان باز ،آفتاب زر ،باغ‌های گل ،دشت‌های بی در و پیکر ،سر برون آوردن گل از درون برف ،تاب نرم رقص ماهی در بلور آب، بوی عطر خاک باران خورده در کهسار ،خواب گندمزارها در چشمه‌ی مهتاب، آمدن، رفتن، دویدن ،عشـــق ورزیدن، در غم انسان نشستن ،یا شب برفی، پیش آتش‌ها نشستن ،دل به رویاهای دامن‌گیر و گرم شعله بستن ،آری آری زندگی زیباست، زندگی آتشگهی دیرینه پا برجاست ،گر بیفروزیش رقص شعله‌اش در هر کران پیداست، ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست