عشق مکتب

شاید ۲۰ سال پیش ڪسے بہ مخیله‌اش هم نمے رسید روزے در خیابانهاے شهر، دخترانے را مشاهدہ ڪند ڪہ آن سالها مردم شاید آنها را در سالن هاے عروسے هم نمے دیدند.  دخترانے بزڪ ڪردہ با موهاے پف ڪردہ و بیرون ریختہ و مانتوهایے ڪوتاہ و تنگ و شلوارهایے تنگتر! این روند ۲۰ سال طول ڪشید تا بہ اینجا رسید. استعمار و استڪبار صبر و حوصلہ زیادے دارد، بر عڪس بعضے از ماها، اولین ڪار، گرفتن چادر بود از زنان ما گفتند چادر حجاب برتر است و می‌شود برتر نبود! بین خوب و خوب ‌تر، خوب را هم انتخاب ڪنے بہ جایے بر نمی‌خورد .می‌شود مانتوے گشاد و مقنعہ بزرگ پوشید و با حجاب بود.حرف قابل قبولے بود؛ ڪسے نمی‌تواست بہ این حرف اعتراض ڪند، حتے اهالے مذهب.  گام دوم، گرفتن مقنعہ بود،می‌شود روسرے بزرگ سر ڪرد! هم تنوّع دارد هم حجاب است. یادم‌ مے آید روسری‌هایے بود با ضلع بیشتر از یڪ متر ڪہ تا ڪمر خانمها هم می‌رسید.خوب البتہ روسرے مثل مقنعہ نبود گاهے مو بیرون می‌زد، در فیلمهاے سینمایے هے مدل گذاشتن، زن هاے هنرپیشہ مدل شدن و بہ تبع آن دختران جوان هم از آن ها یاد می‌گرفتند. چشم هاے ما متوجّہ این آب رفتن نمے شد و آنقدر ڪم ڪم این ڪار را ڪردند ڪہ چشم ما عادت می‌ڪرد. مانند بچه‌اے ڪہ جلوے چشم پدر و مادرش بزرگ می‌شود و قد می‌ڪشد و والدینش حس نمی‌ڪنند اما دیگران ڪہ ڪمتر او را می‌بینند و چشمانشان عادت نڪردہ، متوجہ رشد هفتگے او می‌شوند.ما عادت ڪردیم بہ روسری‌هایے ڪہ هر روز آب می‌رفت و تبدیل شد بہ نوارے باریڪ و بعضا تورے، مانتوهایے ڪہ شاید بهتر باشد بلوز و پیراهن راحت نامیدشان تا مانتو بہ هر حال ڪم ڪم ڪار بہ این جا ڪشید و مدام گفتند بی‌حجابے معضل فرهنگے است، براے حل آن باید ڪار فرهنگے ڪرد.سال ها گذشت و لباس ها آب رفت و ڪار فرهنگے در زمینہ عفت و حجاب مشاهدہ نشد. برعڪسش، فراوان ڪار‌هاے ضد فرهنگ در ڪوبیدن حجاب و عفت و حیا و غیرت در فیلمهاے سینمایے و مجلات و برنامه‌هاے عمومے یافت می‌شد. امسال هم مد پوشش خانمها تغییر ڪردہ است، پوشیدن ساق شلوارے (ساپورت) بہ جاے شلوار یعنے دیگر شلوار جین تنگ هم نہ! ساق شلوارے! و بدون تردید در یڪے دو سال آیندہ این ڪنار مے رود و برخے را ….. یعنے پس از آنڪہ چادر، مقنعہ، مانتو و روسرے از زنان گرفتہ شد، حالا رفته‌اند سراغ شلوار! چشمهاے ما هنوز عادت نڪرده‌اند . اگر بہ این هم عادت ڪنیم سرنوشت چادر و مانتو و روسرے در انتظار این ساپورت هم هست.خدایے نڪردہ اینها هم روز بہ روز نازڪتر و ڪوتاهتر می‌شود و ما عادت می‌ڪنیم آن وقت نمی‌دانم بعدش سراغ چہ خواهند رفت.