عشق مکتب

خدا مرحم تمام دردهاست

هرچه عمق خراشهای وجودت بیشتر باشد

خدا برای پر کردن آن بیشتر در وجودت جای میگیرد . . .

او همیشه آغوشش باز است، نگفته تو را می‌خواند

اگر هیچکس نیست، خدا که هست . . .

و دریایی غرق نمی کند “موسی” را

مادری،کودک دلبندش را به دست موجهای خروشان “نیل” می سپارد

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه می اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

مکر زلیخا زندانیش می کند ، اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

 اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند

و خدا نخواهد ، نمی توانند

او که یگانه تکیه گاه من و توست