عشق مکتب

مگر ما خدمتکاریم ،که چشم بگوییم؟ 

خانم ها چشم گفتن درمقابل شوهر ،یک نوع مدیریت شماست در دل همسر اگر شما بخواهید شوهرتان را اسیر و محبوب خودتان کنید؛ استفاده از ” کلمۀ چشم معجزه می کند. چشم از زبان بیرون می آید و شما را روی چشم شوهرتان می گذارد. 

این تعابیر شاعرانه نیست.  گتبعیت زن، خدمت هنرمندانه به خویش است. آنها که جلوی شوهر، سینه سپر می کنند و از شوهرشان تبعیت نمی کنند، الان چه جایگاهی در مقابل همسرشان دارند؟

آیا همسرشان از دیدن آنها خوشحال می شود؟ 

آیا از گفتگو با آنها لذت می برند؟ 

با این کار، جایگاه’ پایین نمی آید بلکه چشم گفتن “یعنی: “حفظ اقتدار مرد” بالا بردن جایگاه خانواده

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻭﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ،ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻭﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻔﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .

 ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎﻥ ﺗﻨﻔﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻨﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ .ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺁﻥ ﺳﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ:  ﺍﻭﻝ ﻧﻮﻉ ﺑﺪ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺩﻭﻡ ﻧﻮﻉ ﺑﺪ و ﺍﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻋﺼﺒﯽ ﻓﻠﺞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺪﻥ ﮐﻪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ  ﺧﺸﻢ ﮐﻮﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮﺯﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺎﻡ انتقام

قدم اول : نماز اول وقت 

قدم دوم : احترام به پدر و مادر 

قدم سوم : قرائت دعاے عهد 

قدم چهارم : صبر در تمام امور 

قدم پنجم : وفاے به عهد با امام زمان(عج) 

قدم ششم : قرائت روزانه قرآن همراه با معنے

قدم هفتم : جلوگیرے از پرخورے و پرخوابے 

قدم هشتم : پرداخت روزانه صدقه 

قدم نهم : غیبت نکردن 

قدم دهم : فرو بردن خشم 

قدم یازدهم : ترک حسادت 

قدم دوازدهم : ترک دروغ 

قدم سیزدهم : کنترل چشم 

قدم چهاردهم : دائم الوضو بودن 

قدم پانزدهم : محاسبه نفس

 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 

حواسمان به عهدهایی غیر کاغذی 

 که روی قلب هایمان

می نویسیم باشد 

شکستنشان، یک انسان را در هم می شکند

روزی مرد روستایی با پسرش از ده راه افتادند بروند شهر. مقداری راه که رفتند یک نعل پیدا کردند. مرد روستایی به پسرش گفت: نعل را بردار که به کار می خورد. پسر جواب داد: این نعل آهنی به زحمت برداشتنش نمی ارزد. مرد خودش نعل را برداشت و توی جیبش گذاشت. وقتی به آبادی وسط راه رسیدند نعل را به یک نعل فروش فروختند و با پولش مقداری گیلاس خریدند و به راه خودشان ادامه دادند تا به صحرا رسیدند.در صحرا آب نبود و پسر داشت از تشنگی هلاک می شد. مرد که جلوتر از پسرش می رفت یکی از گیلاسها را به زمین انداخت. پسر دولا شد و گیلاس را از زمین برداشت. چند قدم دیگر که رفتند مرد روستایی دوباره یک دانه گیلاس به زمین انداخت و باز پسرش دانه گیلاس را برداشت و خورد.خلاصه تا به آب و آبادی رسیدند هر چند قدمی که می رفتند مرد یک دانه از گیلاسها را به زمین انداخت و پسر هم آن را بر می داشت و می خورد. آخر کار مرد رو کرد به پسرش و گفت: یادت هست که گفتم آن نعل را بردار، گفتی به زحمتش نمی ارزد؟ پسر گفت: بله یادم هست. پدر گفت: دیدی که من آن را برداشتم و با پولش گیلاس خریدم؛ اما یکجا ندادمت. برای اینکه مطلب خوب متوجه بشوی، گیلاسها سی و هفت دانه بود و تو سی و هفت بار به خودت زحمت دادی و آنها را از زمین برداشتی؛ اما یک بار به خودت زحمت ندادی که نعل را برداری

بدان هر چیز که خوار آید، یک روز به کار آید…