عشق مکتب

پرسش: علت ترس بعضی افراد از ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چیست؟ 

پاسخ: ترس و وحشت از امام زمان و ظهور آن حضرت، عوامل مختلفی دارد. ترسیم تصویری خشن و چهره ای غضبناک از امام دوازدهم علیه السلام می‌تواند دلیلی برای این مسأله باشد. دلیل دیگر این مسأله عدم شناخت حضرت و حوادث عصر ظهور است؛ چرا که تصور این گونه افراد بر این است که اگر حضرت بیاید، آن‌ها را از دم تیغ می‌گذراند؛ از این رو از ظهور حضرت می‌ترسند و گاهی هم با جسارت چنین بر زبان می‌آورند: «دوست ندارم حضرت ظهور کند، چون آدم گنهکاری هستم و اگر حضرت ظهور کند مرا می‌کشد».  گویا این افراد هیچ اطلاع و معرفتی دربارة حضرت مهدی علیه السلام نداشته، پندار باطلی را از او که مظهر رحمت و رأفت و عطوفت الهی است دنبال می‌کنند؛ این در حالی است که او به امر خدا برای نجات انسان‌ها و راهنمایی آن‌ها به سعادت و کمال ظهور می‌کند. او همانند طبیب مهربانی است که بدی‌ها و تباهی‌ها را از جامعه انسانی دور می‌کند. او با اجرای عدالت، منافع و امکانات را در اختیار همه قرار داده، جلوی ظلم و ستم را می‌گیرد.  در دوران او، امنیت و آرامش فراگیر شده، برکات زمین آشکار می‌گردد و رشد علم به حد اعلای خود می‌رسد. با این وصف، ظهور او، باید آرزوی هر انسانی باشد.

اللهُمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَ الْفَــرَج

 1-خودتان الگوی نظم باشید.

 2-با محبت به کودک، هم او را از لحاظ روانی به آرامش برسانید و هم زمینهٔ فرمان پذیری او را فراهم کنید. 

 3-در سنین زیر شش سال، مرتب کردن وسایل را برای کودک تبدیل به یک بازی کنید. برای مثال بگویید «ببینم می تونی تا ده شماره رختخوابت رو جمع کنی! » با تحسین و خلاقیت، این بازی را شاد و مفرح کنید. 

 4-نظم را با تهدید، خشم و زورگویی آموزش ندهید. 

 5-رفتاری را که می خواهید تغییر کند، دقیقا مشخص کنید؛ نگویید «منظم باش» بگویید «بعد از بازی، اسباب بازیهایت را در کمد بگذار! »

  6-فواید نظم را در قالب داستان یا بازی به کودک بیاموزید. 

 7-در موارد بینظمی، رفتار او را نقد کنید نه خود او را؛ مثلا نگویید «چه دختر بدی!» بگویید «از این که وسایل کف اتاقت رو جمع نمی کنی، ناراحتم.»

  8-نظر و رفتاری ثابت در اجرای مقررات نظم داشته باشید.

 9-بدون برنامه ریزی قبلی، پاداش بدهید. نگویید «اگه کمدت رو مرتب کردی، میبرمت پارک.» بگویید «آفرین، حالا که کمدت رو مرتب کردی، امشب میریم پارک.»

 شیخ حسین زاهد از بزرگان تهران بود. یکی از صفات پسندیده ایشان این بود که کارهای شخصی خودشان را شخصا” انجام می دادند و سعی می کردند که سر بار دیگران نباشند.در ایامی که آقا مریض شده بود، ( و به سبب همان بیماری از دنیا رحلت کرد) عده ای از دوستان برای عیادت خدمت ایشان رسیدند؛ حالشان مناسب نبود، دکتر علت بیماری را ضعف شدید تشخیص داده بود. یکی از شاگردان خدمت ایشان عرض کرد در صورت امکان استخاره ای بفرمایید .فرمود: نیت کنید. ناگهان ایشان با آن حال بیماری از رختخواب بیرون آمد، و به صورت چهار دست و پا تا کنار دیوار حرکت کرد.دستش را به دیوار گرفت و بلند شد، و از روی طاقچه چیزی برداشت و به همان صورت برگشتوقتی داخل رختخواب شد، در دستشان تسبیح بود و این همه زحمت برای آوردن تسبیح بود.یکی از دوستان گفت: آقا شما می فرمودید ما می آوردیم چرا این همه خودتان را به زحمت انداختید؟ 

 ایشان فرمود: پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: « بعد از ایمان و عمل صالح اگر کسی بتواند سربار مردم نباشد، من به او وعده بهشت می دهم». آیا نمی خواهید من به وعده پیامبر خدا برسم؟ در ادامه فرمود: داداش جون ها تا می توانید روی پای خودتان بایستید و عزت نفس داشته باشید و از کسی سؤال و درخواست نکنید و خودتان کارهای خودتان را انجام دهید.

جوانی را اجل در گرفت و زبانش از گفتن «لا اله الا الله» بند آمد.نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمدند و جریان را گفتند آن حضرت برخاست و نزد آن جوان رفت. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گفتن شهادتین را بر آن جوان عرضه کرد، ولی زبان او باز نشد.

حضرت فرمود آیا این جوان نماز نمی خوانده و روزه نمی گرفته است؟

گفتند بله، نماز می خواند و روزه می گرفت.

حضرت فرمود آیا مادرش وی را عاق نموده است؟

گفتند بله 

حضرت فرمود مادرش را حاضر کنید.رفتند و پیرزنی را آوردند که یک چشم وی نابینا بود پیامبر به پیرزن فرمود پسرت را عفو کن گفت عفو نمی کنم، چون لطمه به صورتم زده و چشم مرا از کاسه درآورده است پیامبر فرمود بروید هیزم و آتش برایم بیاورید.

پیرزن گفت برای چه می خواهید؟

حضرت فرمود می خواهم او را به خاطر این عملی که با تو انجام داده بسوزانم. پیرزن گفت او را عفو کردم.

آیا او را مدت ۹ ماه برای آتش حمل نمودم؟

آیا او را مدت ۲ سال برای آتش شیر دادم؟

پس ترحم مادری من کجا رفته است؟

در این وقت زبان آن جوان باز شد و گفت «اشهد ان لا اله الا الله». زنی که فقط رحیم باشد و اجازه ندهد کسی بسوزد؛ پس خدایی که رحمان و رحیم است، چگونه اجازه می دهد شخصی که مدت هفتاد سال به گفتن الرحمن الرحیم مواظبت کرده است بسوزاند.

منبع: تفسیر آسان، جلد 1، صفحه 18، نقل از غرائب القرآن، شرح حمد

مولوی تمثیل آورده است که فردی نشسته بود و “یاربّ” می‌گفت. شیطان بر او ظاهر می‌شود و می‌گوید: تابه حال این همه “یاربّ” گفته‌ای، چه فایده داشته است!؟

 مرد دلش شکست و از دعا کردن منصرف شد و خوابید. شب کسی به خواب او آمد و گفت چرا دیگر “یاربّ” نمی‌گویی!؟

جواب داد: چون جوابی نمی‌شنوم و می‌ترسم از درگاه خدا مردود باشم، پس چرا دعا بکنم!؟

گفت خدا مرا فرستاده است تا به تو بگویم این “یاربّ” گفتن‌هایت همان لبّیک و جواب ماست! یعنی اگر خداوند نخواهد صدای ما به درگاهش بلند شود، اصلاً نمی‌گذارد ” یاربّ” بگوییم!

کتاب: نکته‌ها از ناگفته‌ها ص ۴۹